Do máhay mosáperiá rand man wati métagá sar bitán. Shapay némay wahd at. Bázáray mardom wáb atant. Máhekánén shap sard at. Zyádahén gwahrá dráh bétawár kotagatant, béke korósán ke báng dayagá atant.
Bázáray bingán mani o mani doén oshteráni pádbramsh eshkotant, hab habá chángagá laggetant bale padá áhán jáh áort ke é may bázáray Gamáni ent, cha sárbániá wátarr bitag. Kochekkán chángag band kot.
Man wati lógá sar bitán. Chokk o mokk wáb atant. Man lógay démá oshteráni jókénagá laggetán. Gón mani bázén hussh husshán Mahnáz ágah but. Karginay shengerrén gezdapigá tawár kot. Mahnáz gesay dapá óshtátagat. Áiá narm narmá jost kot: “Gamáni! Taw ay?”
Mahnázay wasshén tawár é shapay némá maná sakk dóst but. Do máh at ke man áiay shahdén tawár naeshkotagat.
“Haw, Mahnáz man án.”
Man oshteráni bár bótkant. Oshter banjáháni sará bastant o dém lógay némagá tarrént. Man dist ke Mahnáz mani poshtá óshtátag. Áiay dastán ródé áp at.
Man lóthet ke Mahnázá jódhi bekanán, Minolay jostá bekanán bale Mahnázá pésará gosht: “Gamáni! Taw dér kotag é randi. Taw jódh o wassh bitagay?”
Mahnázay hamé jostá man dist ke máhay nograhén rozhná áhiay chammáni ars trepagá atant. Á gréwagá at.
“Mahnáz…” Man róday áp boná ér kotant o á goláésh kot. “Mahnáz… Hayr ent? Taw chiá gréwagá ay?” Man paréshán bitán.
“Maná wassh nabitag. Dege pará chó dér makan.” Áiay sar angat mani kópagay sará at. Man hecch nagosht o áiay sará samáragá laggetán. Man báz randá erádah kotagat ke sárbániá yalah bedayán o Mahnázay démá bebán bale yalah dát nakot. Mani rózig at.
“Borén lógá, Mahnáz! Edá gwahr ent.” Man áiay dastá gept o dém pa lógá rah geptén.
(Mahták Ásáp. Satambar, Aktubar 1995)
Báz Hán Balóch